Een metaaldetector is ontworpen om metalen voorwerpen op te sporen. Een metaaldetector kan deze voorwerpen localiseren omwille van het natuurkundige principe van elektromagnetische inductie alsook het ontstaan van wervelstormen.
Reeds in de 19de eeuw ontwikkelde men kennis en inzichten op vlak van metaaldetectie. Het was Alexander Graham Bell, ook wel bekend als de uitvinder van de telefoon, die er in slaagde om in 1881 een eerste, eerder eenvoudige metaaldetector te ontwikkelen. Deze metaaldetector werd gebruikt om een kogel terug te vinden in het stoffelijk overschot van de vermoorde Amerikaanse president James Garfield. Hij was de tweede Amerikaanse president die vermoord werd. Zijn ambstermijn was één van kortste in de recente geschiedenis, namelijk zes maanden en vijftien dagen. Van een draagbare metaaldetector was er toen nog geen sprake.
Het was de Eerste Wereldoorlog, die naast heel wat andere technologische ontwikkelingen, ook verantwoordelijk was voor de ontwikkeling van een eerste bruikbare metaaldetector.
In 1931 nam de Duits-Amerikaans ingenieur Gerhard Fisher een patent op een draagbare versie. Hij had deze detector in eerste instantie ontworpen om metaalertsen te kunnen opsporen. Het werd echter snel duidelijk dat de door Fisher ontwikkelde metaaldetector tevens een belangrijke meerwaarde vormde voor defensie. In de Tweede Wereldoorlog werd de draagbare metaaldetector bijgevolg veelvuldig ingezet voor het opsporen van mijnen.
De huidige metaaldetectors kunnen bijna alle metalen opsporen met daarbij vooral aandacht voor metalen die werden gebruikt voor munten en allerhande andere gebruiksvoorwerpen.
Het is belangrijk dat je goed nadenkt voor je overgaat tot het aanschaffen van een metaaldetector. Vooreerst dien je te beslissen op welke ondergrond je wil gaan zoeken: strand (nat of zacht gedeelte) of akker.
Informeer je vervolgens zoveel als mogelijk via verschillende kanalen. Leg je oor ook zeker eens te luister bij een ervaren zoeker.
Kan je niet onmiddellijk beslissen welke je favoriete ondergrond zal worden, ga dan voor een all-round metaaldetector van een gekend merk.
Let wel op het gewicht van de detector die je wenst aan te schaffen.
Bepaal vervolgens je budget.
Een detector aanschaffen van minder dan 150 euro lijkt mij uit den boze. Een val waar ik namelijk zelf ook intrapte. Goedkopere metaaldetectors zitten vaak slecht in elkaar met alle gevolgen van dien voor het dieptebereik en de discriminatiestand.
Eens je een detector hebt aangeschaft is het noodzakelijk dat je de werking ervan leert kennen. Verwacht je niet onmiddellijk aan grote vondsten maar bereid je voor om in eerste instantie veel afval en vuilnis op te graven. Eens je de verschillende tonen leert kennen gaat dit vanzelf minderen al blijft het opgraven van vuilnis noodzakelijk om geen kostbaarheden te missen.
Zet uw discriminatie nooit te hoog maar laat dit afhangen van de vervuiling van de grond.
Leer de tonen van de vondsten te herkennen. Je kan dit doen adhv van het zogenaamde bench testing maar je leert naar mijn aanvoelen het best en snelst op het terrein zelf. Dit vraagt echter tijd en doorzettingsvermogen.
Voel je je nog onervaren, onzeker en wil je niet teveel in de kijker lopen bij je eerste zoektochten, zoek dan een rustige plek om te starten met de hobby.